=)şiirler(=         AşKımIz EfSAne OLaCaKdI geleceğim demiştim sana geçmişe beraber son vermiştik oysa ardımıza bakmayacaktık hayatta ikimiz el ele yürüyecekdik ikimize ayrılan ait olan yolda bir efsane olacakdı aşkımız leylayla mecnun gibi bir sevda yaşatacaktık sonu olmayan hayal gibi kıskanacaklarıdı bizi aşkımızı sevgimizi imrenerek bakacaklardı çekiştireceklerdi gülüp geçecekdik kimse ayıramazdı hani ikimizi???? şimdi ayrıyız sevdiğim eller kıskanmıyor imrenmiyorlar da bizim gülmemiz gerekirken onlar gülüyorlar biriciğim çok çabuk unuttun Gözyaşının bir damlası yere düşmesin diye Bu canımı feda ettim senin nankör kalbine Unutmamak için adını yazdım kalbime Ama sen beni ÇOK ÇABUK UNUTTUN Ağlatmamak için ben seni yaptım elimden gelenin hepsini Şimdi ağlıyorum şimdi daha iyi hatırlıyorum o gece söylediklerini Şimdi hatırlıyorum "asla unutmam" deyişini Ama sen beni ÇOK ÇABUK UNUTTUN Bir zamanlar dizime koyduğun başını Şimdi başka dizlere mi koydun Aslında fazla geçmedi aradan Ama sen beni ÇOK ÇABUK UNUTTUN Hayat uzun bir yoldur   Hayat uzun bir yoldur Son durak karakoldur Her kul mucrim bir kuldur ALLAHIM AFFET BİZİ! Şucusu ya bucusu Kalmaz hiç bir hususu Yoktur savunucusu ALLAHIM AFFET BİZİ! Ne şöhret kalır ne şan Ne kuvvet kalır ne can Ne de davana bakan ALLAHIM AFFET BİZİ! Amellerin ordadır O gÜn herkes zordadır GÜnahkarlar nârdadır ALLAHIM AFFET BİZİ! Mahkeme kurulacak Sorular sorulacak Karara varılacak ALLAHIM AFFET BİZİ! Yoktur kaçacak yerin Tutulacak dillerin Konuşacak ellerin ALLAHIM AFFET BİZİ! Pişman olmak geçersiz özÜr dilemek yersiz Artık her şey değersiz ALLAHIM AFFET BİZİ! Orası hasat yeri Şer eken bulur şerri Kimse dönemez geri ALLAHIM AFFET BİZİ! Sen Beyaz Bir Kadınsın asıl büyük sarhoş benim uzaktaki ben ki tek damla şarap içmedim ekmeğin beyaz zeytinin siyah olduğunu biliyorum asıl büyük sarhoş benim uzaktaki benim kusturucu sarhoşluğum yoksulluğum yüzüme bakmasan da yağmura düşürsen de gözlerini gözlerime bakmasan da ne kadar o kadar aydınlığın gökyüzüme uzanıyor uykularımda nefesinin sıcaklığı o kadar hangi akşam kapımı çalan sen değilsin sen değil misin gizli bir kıvılcım gibi gözbebeklerimde duran umutsuzlandığım her akşam senin rüzgârın almıyor mu uğultulu yorgunluğumu yoksulluğun eşiğinde kapaklandığım zaman ellerimden sımsıkı tutmuyor mu senin iyimserliğin bu tezgâhı kurdumsa ben senin için kurdum senin için dokuduğum basma ve pazen denizin yeşilinden süzdüğüm balık göğün mavisinden çaldığım kuş senin için felsefe okudumsa iktisat okudumsa geceyarıları boğazım kurumuş içim bir kalabalık sıcacık mısralar okudumsa yunus’dan senin için okudum geceyarıları sen beyaz bir kadınsın uzaktaki gözlerin aklımdan çıkmıyor sen beyaz bir kadınsın karanlıkları dinleyen uzaktaki sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda yorgun başını üşümüş yastığına koyuyor musun uyuyor musun ben sana mecburum ben sana mecburum bilemezsin adını mıh gibi aklımda tutuyorum büyüdükçe büyüyor gözlerin ben sana mecburum bilemezsin içimi seninle ısıtıyorum ağaçlar sonbahara hazırlanıyor bu şehir o eski istanbul mudur karanlıkta bulutlar parçalanıyor sokak lambaları birden yanıyor kaldırımlarda yağmur kokusu ben sana mecburum yoksun sevmek kimi zaman rezilce korkuludur insan bir akşamüstü ansızın yorulur tutsak ustura ağzında yaşamaktan kimi zaman ellerini kırar tutkusu birkaç hayat çıkarır yaşamasından hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor eski zamanlardan bir cuma çalıyor durup köşe başında deliksiz dinlesem sana kullanılmamış bir gök getirsem haftalar ellerimde ufalanıyor ne yapsam ne tutsam nereye gitsem ben sana mecburum sen yoksun belki haziranda mavi benekli çocuksun ah beni bilmiyor kimseler bilmiyor bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor belki körsün kırılmışsın telaş içindesin kötü rüzgâr saçlarını götürüyor ne vakit bir yaşamak düşünsem bu kurtlar sofrasında belki zor ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden ne vakit bir yaşamak düşünsem sus deyip adınla başlıyorum içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin hayır başka türlü olmayacak ben sana mecburum bilemezsin üçüncü şahsın şiiri gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım çöp gibi bir oğlan ipince hayırsızın biriydi fikrimce ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım felaketim olurdu ağlardım ne vakit maçka'dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cıgara yakardın parmaklarının ucunu yakardın kipriklerini eğer bakardın üşürdüm içim ürperirdi felaketim olurdu ağlardım akşamlar bir roman gibi biterdi jezabel kan içinde yatardı limandan bir gemi giderdi sen kalkıp ona giderdin benzin mum gibi giderdin sabaha kadar kalırdın hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına aldı mı felaketim olurdu ağlardım                bu şiirler bana ait deildirrr .. (alıntıdır)